Καταγγελία

 Καταγγέλω 2 μάτια, δυό ματάκια πράσινα

που είναι και παραδεισένια είναι και κολάσιμα'

καταγγέλω 2 χείλη, δυό χειλάκια κόκκινα

που και να μου ψιθυρίζουν νιώθω σφυροκόπημα. 

Στο μυαλό μου διαγράφεις μνήμες και αρχεία μου,

κι έχω χάσει και τον ύπνο και την ησυχία μου, 

η καρδιά μου είναι γεμάτη με τα δεδομένα σου, 

πρόσθεσε τη , να χτυπάει με τ'αγαπημένα σου. 

Καταγγέλω στους Αγγέλους μήπως βρώ συμπόνοια

που σε γνώρισα και βρήκα το μπελά μου αιώνια, 

μέχρι κι' ο Θεός που σκύβει στο δικό μου πρόβλημα, 

καταγγέλω πως κι' Εκείνος μου δηλώνει κόλλημα. 

Γιώργος Κουκάς. 

Λύκος ταπεινός

 Είμαι ένας λύκος λευκός μοναχικός, 

που την αγέλη μου την έχω εγκαταλείψει, 

γιατί επέλεξα το κρέας να μου λείψει

από κουφάρι που είναι ακόμα ζωντανό. 

Είμαι ένας λύκος λευκός μοναχικός, 

νωπά τα χνάρια μου σε πόλη της Ευρώπης, 

κι'εχω έναν φόβο σαν της μάνας αντιλόπης

μέσα στον κύκλο των ανθρώπων τον στενό. 

Γη, νερό, φωτιά κι'αέρας

λύκος άκληρος πατέρας, 

κλαίει και θρηνεί η καρδιά μου

για τα αγέννητα παιδιά μου. 

Γη, νερό, φωτιά κι'αέρας

λύκος άκληρος πατέρας, 

κλαίς κι'εσύ γυμνή μου Ελπίδα, 

κι'εκανα πως δεν το είδα. 

Είμαι ένας λύκος λευκός μοναχικός, 

δίχως πανσέληνο και αγάπη συμβαδίζω, 

τη μισοφέγγαρη ψυχή μου συνηθίζω, 

και παραμένω ένας λύκος ταπεινός. 

Γιώργος Κουκάς. 

Νεράιδες

Της νεράιδας ο μύθος αναφέρεται
ότι γύρω από μια λίμνη περιφέρεται
κι'απ τα δέντρα τα νεκρά που την αγγίζανε 
την ονόμασαν Ζωή γιατί ανθίζανε .

Της νεράιδας ο μύθος εξελίχθηκε
και η λίμνη στα μαλλιά της ξετυλίχθηκε,
το θολό νερό χανόταν στον πυθμένα της
όταν ένιωθε στην όχθη της το πέλμα της.

Οι νεράιδες το ένα , οι νεράιδες το άλλο,
μέσα σε όλο αυτό το ψέμα κάπου αρχίζω και αμφιβάλλω,
τη νεράιδα περιμένω να με βγάλει από το βάλτο
απ'το χέρι να με πάρει και να πάμε παρακάτω.

Της νεράιδας ο μύθος διασύρθηκε 
κι΄απ΄τα μάτια των ανθρώπων αποσύρθηκε ,
η Ζωή κρυφά στη λίμνη της βυθίζεται
και η ζωή μου όπως έχει συνεχίζεται .

Γιώργος Κουκάς .

"ΑΠΑΛΑ"

Μέχρι χθες μου φιλούσες τα χείλη,
τώρα θες μόνο να' μαστε φίλοι
απαλά το κορόιδο πιάνομαι
και στο τέλος μου λες να μην χάνομαι,
και στο τέλος μου λες να μην χάνομαι
απαλά τι κορόιδο πιάνομαι.

Μέχρι χθες μου φιλούσες τα χείλη,
τώρα θες μόνο να' μαστε φίλοι
στην ψυχή μου τα λόγια μου ασήκωτα
που για εσένα δεν τρέχει και τίποτα,
που για εσένα δεν τρέχει και τίποτα
στην ψυχή μου τα λόγια μου ασήκωτα .

Ή Βάστα με κι'αγάπα με ή άντε και παράτα με
δεν βρίσκω μέση λύση,
σε μιά χαζή παράσταση βρες άλλη συμπαράσταση
να σου την αναλύσει.

Μέχρι χθες μου φιλούσες τα χείλη,
τώρα θες μόνο να' μαστε φίλοι
απαλά να πεθαίνω στο τώρα σου
έτσι απλά να περάσεις την ώρα σου,
έτσι απλά να περάσεις την ώρα σου
απαλά να πεθαίνω στο τώρα σου .

Γιώργος Κουκάς.

Άντρες παλιάς κοπής

Τον άντρα της παλιάς κοπής
σ' αυτόν τον κόσμο σου που ζεις να τον ξεχάσεις,
αλλού καπνίζει σιωπηλός
κι' αλλού σου έχει κάνει άκρη να περάσεις.

Τον άντρα της παλιάς κοπής
προβληματίζεσαι πως γίνεται να έχεις,
μα εσύ κορίτσι μου γλυκό
τον άντρα τον αυθεντικό δεν τον αντέχεις.

Κι' όλο ρωτάς κι' όλο θα πείς
ο άντρας της παλιάς κοπής πώς δεν υπάρχει,
αυτούς τους άντρες που μας λες
είναι γεμάτοι με πληγές και ζούν μονάχοι.

Τον άντρα της παλιάς κοπής
αν επιτέλους μιά στιγμή τον συναντήσεις,
πρώτα εκείνο το παιδί
που κρύβει μέσα στην ψυχή του ν'αγαπήσεις .


Γιώργος Κουκας.

Χρύσα

Εγώ με άνθρωπο δεν μοιάζω
ούτε με κάποιο από τα ζώα,
μ'έχουν ξεγράψει απ'τα μητρώα
και σε ξερή στεριά βουλιάζω.

Από το σάπιο το σκαρί μου
μην πας συμπέρασμα να βγάλεις,
για τις ανάγκες κάποιας άλλης
έκανα δώρο την ζωή μου,
για τις ανάγκες κάποιας άλλης
έκανα δώρο την ζωή μου.

Εμένα το όνομα ήταν Χρύσα
που του βοριά το'σβησε η λύσσα
έθρεψα κι'έσωσα έναν κόσμο
που δεν μου φέρθηκε στα ίσα.
που δεν μου φέρθηκε στα ίσα,
εμένα το όνομα ήταν Χρύσα.

Μιά σκούρα μπλε μπογιά φορούσα
ίδια με του Αιγαίου την σάρκα,
δεν νιώθει νόμιζες ή βάρκα
μα καπετάνιε σε αγαπούσα
μα καπετάνιε σε αγαπούσα.


Γιώργος Κουκάς .

ΜΙΑ ΠΑΠΙΑ...

Είχα έναν φίλο μια φορά

όπου κι'αν πήγαινα ,παντού μ'ακολουθούσε

αντί για χέρια είχε φτερά

κι'ο κόσμος ένιωθε χαρά σαν του μιλούσε .

Είχα έναν φίλο μια φορά

που αν του' δινα ξερό ψωμί το εκτιμούσε

κι'όσο τραβούσαμε κουπί 

δεν του ήταν κόπος να μου πει πως μ'αγαπούσε,

κόπος δεν του ήτανε να πει πως μ'αγαπούσε .

Μία φορά κι'έναν καιρό είχα έναν φίλο .

φίλε μου εκεί στον ουρανό

φρέσκο σιτάρι και νερό πως να σου στείλω ,

φίλε μου εκεί στον ουρανό

φρέσκο σιτάρι και νερό πως να σου στείλω ,

μία φορά κι'έναν καιρό είχα έναν φίλο .

Είχα έναν φίλο μια φορά

μήπως και φύγω μακριά του ανησυχούσε ,

με το φτωχό του το μυαλό έβρισκε τρόπους να γελώ

και όσο ήταν στην ζωή για εμένα ζούσε ,

και όσο ήταν στην ζωή για εμένα ζούσε .

Γιώργος Κουκάς .

ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ...

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον φίλο μου Παναγιώτη που ποναει και αγαπάει το κορίτσι του !!!...

 

 

Πάνω  στ' αυτοκίνητο σου

κι'άλλο γράμμα σου άφησα

κράτησε το για να ξέρεις

πόσο σε αγάπησα .

γράμματα που σου 'χω γράψει

λόγια που με πνίγουνε

τα παρέδωσα στο αμάξι

γιατί δεν μου ανοίγουνε .

Είναι γράμματα που έχουν πέσει θύματα

απ'τα πόδια των πεζών και τα οχήματα ,

ειδικά για 'σένα γράμματα και ποιήματα

που αντέχουν στην βροχή και στα χτυπήματα .

Χωριστά σε ίδιους δρόμους

θέλεις να βαδίσουμε

και τους λόγους αποφεύγεις

να τους συζητήσουμε .

στο αμαξι σου αφήνω

ποιήματα και γράμματα

με σελίδες που πονάνε

και γεμίζουν τραύματα .

Γιώργος Κουκάς .

ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ

Σαν καλός ρακοσυλλέκτης

η δουλειά μου . να σκαλίζω τα σκουπίδια       

ψάχνω ρούχα που φοριούνται

παίρνω πίνακες βιβλία και παιχνίδια ,

αντικείμενα που ίσως

ήταν κάποτε μεγάλης σημασίας

καταλήξανε σ''εμένα

έναν άνθρωπο ελάχιστης αξίας .

Εχω  πράγματα που βρήκα στ' απορρίματα

με ανάμεικτα του κόσμου συναισθήματα ,

από κάποιους που μισήσανε και βλάψανε

μέχρι εκείνους   που αγαπήσανε και κλάψανε ,

μέχρι εκείνους  που αγαπήσανε και κλάψανε
επειδή σαν τα σκουπίδια τους πετάξανε .

Σαν καλός ρακοσυλλέκτης
τέτοια ήταν η απόφαση της μοίρας
από κάδους των αχρήστων
εκτιμήθηκε ο δικός μου χαρακτήρας ,

χαρακτήρας που πονάει 
για ένα πρόσωπο μεγάλης σημασίας
για το πρόσωπο που ήμουν
αντικείμενο ελάχιστης αξίας .

Γιώργος Κουκάς .

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΡΕΛΟ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟ

Μέσα στον τρελό μου κόσμο

πέρασες και στάθηκες

μιά πολύ μεγάλη έλξη είπες πως αισθάνθηκες

κι΄΄οσο η ανάσα σου φυσούσε

ζέφυρο στα χείλη μου

ξαναφάνηκε απ'την στάχτη , στην καρδιά μιά πύλη μου .

Μέσα στον τρελό μου κόσμο

νύχτα εμφανίστηκες

έλεγες ότι με θέλεις  κι'ότι συγκινήθηκες ,

άλλη μία νύχτα μόνο

τήρηησες τον λόγο σου

και μετά για κάποιον άλλον , άφησες τον Γιώργο σου .

Πλήγωσε το πρόσωπο μου

άσχημα το βλέμμα σου

μιά αλήθεια που πονάει το μεγάλο ψέμα σου ,

μέσα στον τρελό μου κόσμο

δρόσισες τα χείλη μου

όμως μιά  δική σου ύλη  ξανακαίει μιά πύλη μου .

Μες τον κόσμο μου μαζί σου

κάπως έτσι ένιωθα

τώρα που σου περιγράφω , καίγομαι υπέροχα ,

μες τον κόσμο τον δικό σου

τύψεις μην αισθάνεσαι ,

ίσως είναι για καλό μας που δεν με χρειάζεσαι...

Γιώργος Κουκάς .

ΤΟ ΑΜΑΞΙ...

  ( Αφιερωμένο στον φίλο μου τον Σταύρο που μου έγραψε τραγούδι για το πως βλέπω την ζωή.)
Σταύρο σου απαντάω με καρδιά παλικαρίσια !

Ακου για να μάθεις φίλε

πως την βλέπω την ζωή

κέρασε με ένα τσιγάρο

να στο πάρω απ'την αρχή  .

Η ζωή είναι ένα αμάξι

κάποιου δήμαρχου κλητήρα

πότε μένει από βενζίνη

πότε μένει από σπινθήρα

ένα σάββατο  το αφήνεις

να στο πλύνουνε στο χέρι

κι' αν την Κυριακή δεν βρέξει

θα στο χέσει περιστέρι .

Αν δεν πάρει με την μία

θα σου πάρει με τις δύο

ξεκινάς ένα  ταξίδι

και χαλάει το ψυγείο

πας στον μάστορα στο φτιάχνει

και σου λέει τόσα θέλω

δεν περνάει ένας μήνας

ξαναμένει το μπουρδέλο .

άμα συνεχίσω φίλε

να μιλάω για την ζωή

θα καπνίσω δυό πακέτα

μέχρι αύριο το πρωί

η ζωή είναι ένα αμάξι

που έχει πρόβλημα στα φρένα

φίλε μην στενοχωριέσαι

έχεις δίπλα σου εμένα  !

Γιώργος Κουκάς .

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ 480 π.χ

Σιμωνίδης ο Κείος :

 Ω ξείν' αγγέλλειν  λακεδαιμόνιοις ότι τήδε κείμεθα
τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι .

 ( Ω, ξένε διαβάτη που περνάς, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους ότι ταφήκαμε εδώ, υπακούοντας στα προστάγματά τους )  

Ξένε διαβάτη που περνάς

από τις  πύλες που ξεχνάς   τί στάχτες καίνε ,

κάτω απ'την ρίζα της φωτιάς

Ελληνες βρίσκονται επί τάς , διαβάτη ξένε.

Εδώ μας είπε ο εχθρός

πως θα μας έσκιαζαν το φώς  μυριάδες τόξα ,

διαβάτη ξένε βασιλιά ,

δεν μας πτοεί καμιά σκιά  μπροστά στη δόξα .

Στις Θερμοπύλες που ποτίσαμε  το άνοιγμα

ανθίζει μόνο  το Αθάνατο παράδειγμα ,

και το θερίσαμε ,  στο έδαφος το άγριο

για να μπορείς να σπείρεις φίλε μου , το αύριο .

Για  την Σπαρτιάτισσα μας γή
βαστούν οι γιοί μας , το σπαθί και την ασπίδα,

κραυγή ανθρώπων μιά σταλιά
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ με Βασιλιά τον Λεωνίδα .

Γιώργος Κουκάς .