ΗΤΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ...

Ητανε κάποια μια φορά , ήτανε κάποια
είχε το φως του φεγγαριού μέσα στα μάτια
κι' όποτε χτένιζε ο αέρας τα μαλλιά της
γέμιζε ο τόπος με κλωστές από χρυσάφια ,

κι'όποτε χτένιζε ο αέρας τα μαλλιά της
ο τόπος γέμιζε κλωστές από χρυσάφια  ,

είχε φωνή που όταν μιλούσε μ'αιχμαλώτιζε
σ'ένα νησί παραδωμένο στους βοριάδες
κι' είχα το βλέμμα της για φάρο που μου φώτιζε
για ν'αποδράσω σε δυό χείλη συμπληγάδες .

για ν'αποδράσω σε δυό χείλη συμπληγάδες .

Ητανε κάποια μια φορά , ήτανε κάποια
είχε το φως του φεγγαριού μέσα στα μάτια
κι'όποτε χτένιζε ο αέρας τα μαλλιά της
γέμιζε ο τόπος με κλωστές από χρυσάφια ,

κι'όποτε χτένιζε ο αέρας τα μαλλιά της
ο τόπος γέμιζε κλωστές από χρυσάφια ,

αυτά τα χέρια της φουρτούνες που με πιάνανε

καθώς ταξίδευα στα δέκα δάχτυλα της

κι'αυτά τα λόγια της γοργόνες που με σώνανε

και μου προσφέρανε  αγάπη απ'την καρδιά της .

και μου προσφέρανε  αγάπη απ'την καρδιά της .

Ητανε κάποια μια φορά , ήτανε κάποια
είχε το φως του φεγγαριού μέσα στα μάτια
κι'όποτε χτένιζε  ο αέρας τα μαλλιά της
γέμιζε ο τόπος  με κλωστές από χρυσάφια ,

κι'όποτε χτένιζε ο αέρας τα μαλλιά της
ο τόπος γέμιζε κλωστές από χρυσάφια ,

 στην αγκαλιά της είχα φτιάξει την κρυψώνα μου

με ξεδιψούσαν σασημένια  δάκρυα της

να' πιανα ρίζες  Παναγιά και Ποσειδώνα μου

που είμαι κούτσουρο και ψάχνω την στεριά της ,

να' πιανα ρίζες  Παναγιά και Ποσειδώνα μου

που είμαι κούτσουρο και ψάχνω την στεριά της ,

Ητανε κάποια μια φορά , ήτανε κάποια ...

Κουκάς Γιώργος .